De Fregatstraat
Bij het woord fregat denk ik aan een schuimend kielspoor dat een strakke streep zet door de leegte van de oceaan. En dat is precies wat de Fregatstraat doet, hij zet een strakke streep door de Schepenbuurt. Van de Cartesiusweg tot aan het kanaal is het een fascinerende straat die veel bij me oproept. Om te beginnen, hij is kaarsrecht. Het is misschien wel de langste rechte straat van Utrecht. Alleen dat al is fantastisch natuurlijk.
In Australië liggen linksonder de Nullarbor Plains, daar ligt het langste rechte stuk ter wereld, 150km kaarsrechte weg. En als je die van west naar oost rijdt, dan kom je aan ‘t einde van die weg aan de rand van het continent bij de oceaan uit. Prachtig is dat. Misschien voelt het zo ook wel voor de bewoners van de Fregatstraat, als ze na een lange werkzame dag naar huis rijden en dan die lange rechte straat voor zich zien, die aan ‘t einde van de stad bij ‘t kanaal uitkomt.
Wat me ook fascineert is dat het, door veel dezelfde huizen en dat kaarsrechte, best wel een ontzettende saaie straat lijkt. Maar goed, ik weet natuurlijk niet wat de vorm van een straat zegt over de mensen die er wonen. De stilste straten hebben de diepste wateren, zeggen ze ze weleens.
Misschien zegt het ook niet zoveel over de mensen die er nu wonen, maar des te meer over de planoloog die de straat bedacht heeft. Dat was een heel strenge man. Niet van nature, want als kind was hij nog leuk en onbevangen, maar door het leven was hij gestold tot een norse gemeentelijke planoloog.
Als kind zwierf hij uren over de hei vlakbij zijn huis. Dat kon toen nog. Want dat was rond 1910 en toen was de wereld nog groot en leeg. Er liep daar altijd een schaapherder, Simonas, met zijn hond Bontje en als ‘t maar even kon liep de toekomstig planoloog met hen mee over de hei. Dat waren de mooiste dagen van zijn leven. Al die natuur en vrijheid en ruimte. Hij droeg daar altijd papier en potloden met zich mee, zodat hij kon schetsen onderweg. Hij was vast van plan om kunstenaar te worden.
Patrick Meijer is de Stadscomedian van Utrecht
Helaas dacht zijn vader daar anders over. Zijn vader was een vooraanstaand notabele en had voor zijn oudste zoon een gelijksoortige functie in gedachten. De toekomstig planoloog was te zacht van karakter om tegen de strenge dominante vader in te gaan en zo kwam het dat hij 38 jaar later een norse planoloog was. Hij kreeg de respectabele opdracht een nieuw wijkje op te zetten, aan de rand van de stad.
Die middag ging hij kijken op het terrein van het nieuwe wijkje. Het was er leeg. En er was ruimte. Ineens was hij weer terug op de hei, hij voelde de zon en de wind en de vrijheid. Hij merkte dat hij geluidloos huilde.
Terug op kantoor begint hij direct met tekenen. Hij legt het lege witte vel voor zich, schrijft erboven “Schepenbuurt” en trekt een lange strakke streep.
De bundel Dichtbij U is nu verkrijgbaar bij uw straatnieuwsverkoper. Koop hem! Met gedichten van Ruben van Gogh, Els van Stalborch, Pauline Pisa, Peter Drehmanns, Ingmar Heytze, Fred Penninga, Jan van der Haar en Onno Kosters. Of bestel een gesigneerd exemplaar.
