De Jacobijnenstraat
Straten en religie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Men spreekt niet voor niets over ‘t aardse leven als de weg naar de hemel. Maar ook de Bijbel had er anders uitgezien als er geen straten waren geweest, want zonder de Via Dolorosa had Jezus zijn lijdensweg niet kunnen afleggen.
Of denk aan processies waar ze relikwieën door de straten dragen om het geloof uit te dragen en daarna te gaan zuipen met z’n allen. Of aan Noord Ierland, waar de straat waar je geboren wordt bepaalt welk geloof je zult aanhangen. Een straat te veel naar links of naar rechts geboren worden betekent een wereld van verschil voor wat je op zondag gaat doen de rest van je leven. En op welke routes je mag lopen door de stad. Ook in Spakenburg zie je dat fenomeen, een straat te veel naar boven of beneden en je zit de rest van je leven in t blauw.
Over de vraag wat er eerder was, de straat of de religie, zijn natuurlijk talloze werken geschreven. Maar iedereen is het er eigenlijk wel over eens dat die ontwikkeling hand in hand is gegaan. Voor religie heb je meerdere mensen nodig en voor meerdere mensen heb je een handig doorvoersysteem nodig, zoals straten.
Dat zie je goed in de vroege stadsontwikkeling van Utrecht. Want Utrecht was een bisdom en werd daardoor opgestuwd door ‘t grote geld van de kerk. Veel straten werden toen aangelegd naar religieuze hotspots als kerken en kloosters.
Zo ook de Jacobijnenstraat. Die leidde naar de plek waar de Jacobijnen tot 1581 hun klooster hadden. Vanuit de stad loopt hij iets op richting de Oude Gracht en ‘t voormalig klooster. Een mooie metaforische bijkomstigheid is dat je op weg naar ‘t klooster al dichter bij de hemel kwam.
Jacobijnen waren blijkbaar belangrijk voor Utrecht, want ze hebben zelfs twee straten gekregen. Predikheren is namelijk een andere naam voor Jacobijnen. Dominicanen worden ze ook genoemd. Maar hoe je ze ook noemt, ze hangen al sinds ongeveer 1200 de leer aan dat alles besproken moet worden tot je komt tot dat wat waar is.
En het mooie is, die traditie leeft in de Jacobijnenstraat nog steeds. Er zit daar een kroegje waar het altijd vier uur ‘s nachts lijkt te zijn. Aan de bar hangen besnorde mannen met ‘n harige lach, die alles bespreken tot de waarheid gevonden wordt.
