De Kovelaarstraat 

Het zal de regelmatige lezer van deze columns en andere stratenliefhebbers zeker zijn opgevallen, maar ik heb een passie voor straten. Zoals andere mensen karpervissen, suikerzakjes verzamelen of heroïne gebruiken, zo heb ik iets met straten. Mijn leven draait om straten, ik denk dat er geen dag voorbij gaat dat ik niet minimaal één straat gebruik.

Straten zijn fantastische dingen. Het zijn de aderen van de stad. Ze verlenen identiteit, aan zowel de stad waar ze hun straatse bestaan doorbrengen als aan hun specifieke bewoners. En uiteraard verbinden ze plekken, want door hun steeneeltige oppervlak zijn ze erg geschikt om je over te verplaatsen. Juist die doorgaande verbindingsfactor, die transportfunctie, is voor veel straten de belangrijkste factor in hun geluk, zo blijkt uit een groot Noors onderzoek naar straatgeluk. 

Leuk feitje: het OudNoorse woord voor straat betekent letterlijk ‘versteend geluk’. 

Straten genieten van die transportfunctie. Ze worden graag gekieteld door banden en voeten. Dan voelen ze zich fijn en nuttig. En dat is dan weer goed voor hun gezondheid, want een gezonde straat is een levendige straat. Via sana in corpore sano. Je ziet het af aan straten die niet meer gebruikt worden. Levenloos. De glans is eraf. Het steeneelt van de oppervlakte sterft langzaam in de zon en de natuur, die eeuwige rivaal, breekt er vanonder uit het duister, doorheen met haar opzichtige groen. Een mooie zin wellicht, maar het is de harde realiteit van het straatleven.

Met deze wetenschap fietste ik laatst op de Koningsweg, toen ik de Kovelaarstraat zag. Stratenliefhebbers snappen direct dat ik door het dolle ging en dat ik afstapte om deze straat eens in me op te nemen. Wat een straat! 

Sowieso, dat Utrecht nog zoveel verborgen schatten heeft op straatgebied. Je hoeft dus helemaal niet naar het buitenland om eindelijk eens in ‘t echt een muurstraat te zien. Berlijn was natuurlijk jarenlang het Mekka van de muurstraten, maar er is er dus ook gewoon één in Utrecht. Een echte muurstraat, als in: je loopt erin en dan iets verder houdt de straat eenvoudigweg op tegen een muur. Zo mooi kan het zijn.

En wat ik ook zo mooi vind aan de Kovelaarstraat, hij leeft en bruist. Het steeneelt ziet er verzorgd en gezond uit. Ook zonder transportfunctie. Daarmee is de Kovelaarstraat ‘t levende bewijs dat ook wetenschappelijke onderzoeken er wel eens naast zitten. 

Er blijkt toch meer te zijn tussen hemel en straten.