De lijkenpikker van de Wilhelminawerf

Visualisatie: Absent Matter

Wat belangrijk is om te weten, in ‘t algemeen maar zeker ook wat betreft deze column, ik ben een rustige jongen. Echt waar. Ik ben iemand die zich niet direct laat meeslepen door emoties en dan opgewonden begint te schreeuwen over wat er niet klopt of juist wél. Echt niet. Ik ben iemand die zich niet druk maakt om dingen waar ik zelf geen invloed op heb. Zo huil ik niet meer om voetbaluitslagen. Dat heb ik met mijzelf afgesproken in 1985, toen Oranje zich niet kwalificeerde voor het WK in Mexico. Als FC Twentefan heb ik mijzelf later trouwens veel tranen bespaard met dat besluit, maar dat terzijde.

Waar het op neerkomt is dat ik een rustige jongen ben. Echt waar. Beheerst ook. Ik heb daarover goede afspraken met mezelf gemaakt. Als die bejaarde vrouw voor me in de rij bij de kassa net iets te langzaam is, dan geef ik haar geen draai om de oren of duw ik haar om met m’n winkelwagentje, maarrrr, dan haal ik diep adem en stel mezelf voor dat ik een wandeling maak. Gewoon terwijl zij haar langzame oudemensendingen doet even een stukje lopen. Laatst ben ik zo helemaal naar Santiago gewandeld. Maar dat doet er verder niet toe, waar het om gaat is dat ik een rustige jongen ben. Want ik kan me beheersen. Het heeft immers geen zin om je op te winden over dingen die je niet kunt veranderen. Ik ben niet iemand die ’s nachts boos naar de wolken staat te schreeuwen omdat ie de sterren wil zien. Echt niet.

Althans, dat dacht ik.

Totdat ik van de week in de krant las over KondorWessels. De projectontwikkelaar van Utrecht’s nieuwste wijk de Wilhelminawerf. Waarin dus uiteindelijk toch geen goedkope woningen komen omdat KondorWessels zich niet gebonden voelt aan hun afspraken daarover met de gemeente.

Toen knapte er iets. Zich niet gebonden voelt zich te houden aan de gemaakte afspraken daarover. Lekker is dat! Een grotere middelvinger kun je niet opsteken naar publiek en politiek. Dan houdt het wel zo’n beetje op toch? Ik denk dat ik ook maar eens met mijn hypotheekverstrekker ga praten, want ik voel mij eigenlijk toch niet gebonden aan de gemaakte afspraken. Dat kan toch niet? Ja sorry agent, ik sta inderdaad in ‘t openbaar te plassen, maar ik voel mij niet gebonden aan de daarover gemaakte afspraken… Nou meneer normaal gesproken had ik u alsnog een proces-verbaal gegeven natuurlijk, maar ik zie dat u tegen het hoofdkantoor van KondorWessels staat aan te pissen, dus als u ‘t niet erg vindt pis ik even mee.

En het mooie is, het verandert niets. Je kan pissen wat je wil, maar Kondorwessels zit in alle aankomende grote gemeentelijke nieuwbouwprojecten.

Condors, met ’n c, zijn trouwens aaseters. Dus de naam KondorWessels is goed gekozen. Ga maar eens kijken, ’s ochtends vroeg bij de Wilhelminawerf, als je dan geluk hebt dan zie je een grote KondorWessels zichzelf te goed doen aan het lijk van hun publieke goodwill. Een prachtig plaatje in de opkomende zon. Heel sereen ook. Je wordt er bijna rustig van. En dat is fijn. Want ik ben een rustige jongen. Zo hebben we dat afgesproken.