De Vleutensebaan

De vraag voor deze week is: wanneer is iets nog een straat? Want gezien de naam is de Vleutensebaan geen straat. Dus eigenlijk zou hij hier niet besproken mogen worden. En dat zou jammer zijn. Want de Vleutensebaan zou een geweldige straat zijn geweest.

Bovendien woonde een dierbare vriend in Vleuten en hoewel hij daarna lange tijd in Utrecht heeft gewoond, denk ik altijd aan hem als ik het woord Vleuten zie. Maar dat zie ik niet zo vaak, behalve als ik op de Vleutensebaan rij. Alleen al daarom bespreek ik hem hier. Dus Carel, deze is voor jou.

Straten en/of Baanliefhebbers die het wel of niet met deze keuze eens zijn, kunnen hun reacties ovv. “Vleutensebaanstraat” richten aan de redactie.

Los van het persoonlijke aspect verdient de Vleutensebaan het om hier besproken te worden. En wel hierom.

Hij voldoet eigenlijk aan alle kwalificaties die je aan een straat kunt stellen. Het oppervlak is hard en geëgaliseerd, zodat je je er makkelijk over kunt verplaatsen. Dat vind ik eigenlijk al de basisindicatie van of iets een straat zou kunnen zijn. En hoewel er plekken op deze wereld zijn waar een niet-verharde weg een straat is, Nederland is er daar gelukkig niet één van.  

Daarbij, de Vleutensebaan heeft een straatvorm. Hij is straatvormig, zeg maar. Namelijk plat en langgerekt. Niet rond zoals een hofje of vierkant zoals een vierkant hofje. Of open zoals een plein. Of dicht zoals een plein dat later volgebouwd werd. Nee, de Vleutensebaan is langgerekt. Voor mij is dat ook weer een veelzeggende aanwijzing dat de Vleutensebaan eigenlijk een straat had moeten zijn.

Er wonen mensen aan. Niet veel, maar ze wonen er. En de hoeveelheid bewoners maakt eigenlijk niet uit voor de bepaling van of iets een straat is. Er zijn straten waar heel weinig mensen aan wonen, maar natuurlijk ook waar er heel veel aan wonen. 

Bovendien doet het feit dat er mensen wonen mij goed, dat verdient de Vleutensebaan ook. Want wonen is tof! En een straat zonder bewoners is als een hoofd zonder gedachten. Leeg. 

Dan, als laatste maar heel belangrijk, hij verbindt plekken. Want dat doen straten. Verbinden. Straten zijn de bruggenbouwers van een stad. 

De Vleutensebaan verbindt niet zomaar plekken. Middels de Gele brug verbindt hij de hele westkant van Klassiek Utrecht met de oostkant van Nieuw Utrecht. Het gaat dus niet alleen om geografische stukken, maar zelfs hele tijdvakken worden erdoor met elkaar verbonden.

Patrick Meijer is de Stadscomedian van Utrecht

Er zijn maar weinig straten die dat kunnen zeggen. 

Dus als u de volgende keer de Vleutensebaan gebruikt, kijk even rond, denk aan Carel en denk er het uwe van. Maar laat het niet onbesproken.