De zeelt is een schuwe karperachtige die in Nederland wijd verspreid is en die houdt van stilstaand of licht stromend water met begroeiing. Hij houdt zich met name op aan de randen van wateren, daar waar begroeiing en rust is, want het is ‘n schuwe vis. Er wordt gericht op gevist, maar de zeelt is ook vaak bijvangst bij het witvissen.

Zo is het ook met de Zeeltstraat. Het is een bijvangst. Iets wat je krijgt maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten. Alsof je op je verjaardag een cadeautje krijgt waar je niet om had gevraagd. “ja inderdaad, je vroeg een boek, maar ik dacht, dan vind je een badmintonset ook vast leuk.” Nou nee, want had ik een badmintonset gewild in plaats van een boek, dan had ik daar wel om gevraagd toch? Totdat je op ‘n middag besluit om het dan maar eens te proberen, want ja, je had toch geen boek om te lezen. Dan blijkt dat je badmintonnen eigenlijk heel erg leuk vindt. 

Zo is het ook met de Zeeltstraat, dat is nou typisch zo’n straat die je pas leert waarderen als je erop let. Dan zie je pas hoe mooi hij is. Zeker als de zon hem raakt op z’n flank, terwijl hij lekker beschut tussen het groen niet op ligt te vallen. 

Helaas zien niet veel mensen dit, want de Zeeltstraat is ‘n schuwe straat en hij ligt aan de rand van een van de laatste stadsoases van Utrecht. Het is die open plek achter bij DB’s, waar projectontwikkelaars al jaren als roofvogels boven zweven. Dit is een stilstaand stukje Utrecht waar vrijwel geen doorstroming is van verkeer, of wat dan ook eigenlijk, omdat niemand er hoeft te zijn. Het is er rustig en met een mooie begroeiing. 

Maar dat gaat veranderen. Er gaat gebouwd worden, en dat is niet goed voor de natuurlijk habitat van de Zeeltstraat. Die is immers schuw en houdt niet van beweging. 

Je zal het zien, straks als de wilgen en de distels en het koolzaad zijn vervangen door het lawaai, het beton en de mensen, dat de Zeeltstraat dan weg is. Mensen van de gemeente zullen in teams door de nieuw aangelegde wijk lopen op zoek naar de Zeeltstraat. “Pak die oude kaart er nog eens bij, hier aan de rand, waar vroeger niets was, daar moet toch de Zeeltstraat liggen?” 

Maar de Zeeltstraat is dan allang weg, op zoek naar rust en begroeiing.